آریام عشق زندگی مامان و بابا

پسر نازنینم از ماه هفتم که تو دلم بودی, مامان هر روز برات چند تا لالایی میخوند تا بهشون عادت کنی و وقتی به دنیا میای با شنیدن اونها آروم بشی. اما حالا تو فقط یکی از اون لالاییها رو خیلی دوست داری و وقتی شبها این لالایی رو برات زمزمه میکنم، چشمهای خوشگلت بسته میشن تا شیرین ترین خوابها به چشمهای نازت بیاد عزیز دلم... لالایی کن بخواب خوابت قشنگه     گل مهتاب شبها هزار تا رنگه یه وقت بیدار نشی از خواب قصه     یه وقت پا نذاری تو شهر غصه لالایی کن مامان چشمهاش بیدار   مثل هر شب لولو پشت دیوار میگه بادبادک تو نخ نداره    نمیرسه به ابر پاره پاره لالایی کن مامان چشم...

آریام کوچولوی مامان و بابا، بالاخره بعد از نه ماه انتظار، روز موعود رسید و فردا یکشنبه ٢٨/١/٩٠ساعت شش و نیم صبح برای به دنیا اومدنت میریم بیمارستان. چند روزی هست که مامان و بابا حس عجیبی دارند. هم هیجان و اشتیاق، هم اضطراب و نگرانی. گاهی این احساسات اونقدر قوت میگیرند که ترجیح میدیم به چیزی فکر نکنیم. تو این چند روز بیشتر از همیشه به حرکاتت تو دل مامان نگاه میکردیم چون وقتی به دنیا بیای دلمون برای سکسکه ها و لگد زدنهات تنگ میشه! البته روز چهارشنبه اونقدر شیطونی کردی که همه فکر کردیم دیگه وقت اومدنت شده و میخوای خودت رو از دل مامان که حالا دیگه برات تنگ و کوچک شده آزاد کنی. اما صبر کردی تا روز تولدت با بابا هم زمان بشه. حس قشنگ مامان و با...

از روزی که فهمیدیم خدا یک پسر کوچولوی نازنین به ما هدیه کرده، شروع کردیم به انتخاب اسم که واقعا کار سختی بود. دلمون میخواست اسم معنی خوبی داشته باشه، خوش آهنگ باشه و از همه مهمتر ایرانی باشه... هر روز کلی سایت اسم رو بررسی میکردیم و چندتایی که به نظرمون مناسب بود رو یادداشت میکردیم تا یک اسم برازنده و شایسته آقا پسری انتخاب کنیم. پدربزرگ همیشه تو رو امیر عباس میر پنج صدا میکرد و میگفت اسم باید ابهت داشته باشه و همه کلی میخندیدند. گاهی هم تو اسمها موارد خاصی بود که باعث تفریح ما میشد، مثل بامشاد که یک شخصیت کمدی سریالهای تلویزیونی بود و یا کامشاد. خلاصه از بین اسامی  مثل آرمین، آروین، کامراد، آراد، مانیاد، رادین، آریام، فرزام، آرشام...

روز دوشنبه ١٥/١/٩٠ ساعت پنج رفتیم پیش خانم دکتر که تاریخ دقیق تولدت رو تعیین کنه. البته اسفند ماه گفته بود ٢/٢/٩٠و ما کلی خوشحال بودیم که بالاخره دوم اردیبهشت انتظارهامون به سر میرسه و آریام کوچولو به جمع ما اضافه میشه. ولی اون روز خانم دکتر بعد از معاینه گفت مثل اینکه این آقا پسر شیطون برای بدنیا اومدن خیلی عجله داره و باید بیست و هشتم یا بیست و نهم فروردین متولد بشه. مامان و بابا کلی ذوق کردند که چند روز از انتظارشون کم میشه و بالاخره پسر کوچولوشون رو میبینند و در ضمن از سال دیگه روز ۲۸ فروردین دو تا جشن تولد داریم: تولد آریام بهانه زندگیمون و تولد بابای آریام کوچولو. ای شیطون بلا که تصمیم گرفتی از همون اول جا پای بابایی بذاری. ...

کلوچه مامان و بابا! وقتی برای اولین سونوگرافی رفتیم تو فقط نه هفته داشتی (١/٧/٨٩). خانم دکتر روی صفحه مانیتور یک جسم خیلی کوچیک سفید نشون داد که وسطش قلب نازنینت مثل گنجشک تند تند میزد. طول بدنت ۲/۲  سانتیمتر بود. مامان و بابا اونقدر خوشحال بودند که تا چند هفته اون تصویراز ذهنشون پاک نمیشد. از همون روز مامان و بابا تو رو وارد جمع دو نفره زندگیشون کردند و هر روز باهات حرف میزدند و از آرزوهاشون برات میگفتند. تو دومین سونوگرافی (٢/٨/٨٩) سیزده هفته داشتی و میشد تقریبا دست و پا و سرت رو تشخیص داد. یادمه کلی تو ترافیک موندیم و همه راه رو با نگرانی طی کردیم که نکنه دیر برسیم و مطب تعطیل بشه. دیدن دستها و پاهای کوچولوت روی...

عزیز دلم امروز دوساله شدی و من هر روز و هر وقت که تو آغوشم گرفتمت و بوی خوش و کودکانه ات رو حس کردم، قلبم از عشق پاک و بینهایتت لبریز شد و خودم رو خوشبخت ترین دیدم. ممنون عزیزم که با اومدنت دنیای ما رو زیبا کردی. ممنون که زن بودنم رو کامل کردی و من رو لایق مادر شدن کردی. ممنون که اجازه دادی ثانیه ثانیه عمرم برای بزرگ کردن و بالیدنت باشه. مامان و بابا بیشتر از هر کسی تو دنیا دوستت دارند و همه خوبیهای دنیا رو برات میخوان. تولدت مبارک پسر مهربونم.....     و اما شب تولدت که به همه و از همه بیشتر به خودت خیلی خوش گذشت. وقتی از خواب بعداز ظهر بیدار شدی و دیدی همه جا پر از angry bird شده، با تعجب میگفتی اٍ...تا ازت ...

چند ساعت بیشتر تا شروع سال جدید نمونده و سال 91 هم داره تموم میشه...با تمام روزهای خوب و بدش، با همه نگرانیها و شادیهاش...با تمام روزهایی که به عشق با تو بودن گذشت، گرچه گاهی خیلی سخت بود. چه روزهایی که برای هر اشکت، تب کردنهات، بیقراریهات و دردی که داشتی، چقدر عذاب کشیدیم و غصه خوردیم.و چه روزهای قشنگ و بی تکراری که کنار تو داشتیم...وقتی از ته دل میخندیدی و خونه پر از صدای شادی تو میشد. وقتی بابا و مامان گفتی...وقتی یاد گرفتی تو هم ما رو تو آغوش خودت جا بدی و ما سرمست از عطر تنت میشدیم...وقتی ما رو میبوسیدی و این بوسه هات، ما رو زنده میکردند، هر روز و هر ساعت. یه سال دیگه هم گذشت و تو بزرگتر شدی، قد کشیدی، راه رفتی و هر روز مستقل تر شد...

این روزها عاشق "آکابا" یا همون angry bird  شدی. هر جا بریم، چشمت دنبالشون میگرده ببینی کجا یه عکس یا عروسکشون رو میتونی پیدا کنی. هر چی که angry bird داشته باشه، میخوای. از دفتر و خودکار و دستمال کاغذی تا کفش و عروسکش. چند روزی یه عروسک چراغ دارش شده بود دستیار هاپو جانت و با هم به مامان کمک میکردند اما دوباره هاپو جان شد رییس کل همه.  بابا هم بازیش رو تو لب تاب نصب کرده و هر وقت زورت به ما برسه، میخوای برات بازی کنیم چون هنوز خودت نمیتونی. گاهی بابا یادش میره داره برای تو بازی میکنه و تو هم پشت سر هم میگی باباجان نه.....اصولا هر چیزی بیشتر از چند دقیقه برات خواستنی نیست. یه روز بابا خسته از کار برگشته بود خونه...تو پشت سر هم ...

بالاخره دیشب یه برف درست و حسابی بارید و ما تونستیم امروز بریم برف بازی و این اولین تجربه برف بازی تو بود، چون دفعه قبل ما نبودیم و تو بارش برف رو ندیدی. سه تایی رفتیم رو پشت بوم و یه آدم برفی هم اندازه خودت درست کردیم. تو کتاب داستانهات خیلی درباره آدم برفی خونده بودی و حالا از نزدیک لمسش کردی. خوشحالیم که بهت خوش گذشت عزیز دلم (هفدهم اسفند ٩١). اونقدر هویج دوست داری که از دماغ آدم برفی هم نگذشتی فسقلی یه بوس داغ واسه این آدم برفی دوست داشتنی ...